Als mensen zoeken we houvast – we leven nu eenmaal in een wereld die onzeker maakt. Het besef dat ons leven eindig is zorgt ervoor dat we van alles doen om het te behouden. Maar dat is een illusie, we kunnen dit aardse leven helemaal niet behouden. Want we weten: vroeg of laat zullen we dit leven verliezen.

‘Iedereen gaat dood! En jij ook, en jij ook, en jij ook!’, zoals het Haagse Goldband zingt in hun track Requiem. En om die doodsangst aan te kunnen, proberen we allemaal ergens in te geloven. Te geloven we dat we iets betekenen. Dat we gewaardeerd worden. Gezien en gehoord worden. We zoeken we allemaal waardering en bevestiging. We zoeken allemaal houvast. 

Ik laat je niet alleen

En kijk nou, voor een dieper begrip van die zoektocht naar waardering en bevestiging kunnen we terecht bij Goldband. Maar wacht nou, Goldband. Dat is toch afwerkgips, net als Rotband? Voor superstrakke wanden? Zeker, maar het is ook Goldband, die drie jongens uit het nachtleven van Den Haag. 

En wat zingen de Scheveningse stukadoors in Ik Zie Je, de openingstrack van hun hitalbum Betaalbare Romantiek: ‘Ik ben er voor jou als je me nodig hebt / Ik was er toen en ben er nog steeds / Geef je over, al doet het pijn / Ik laat je niet alleen.’

Het is een boodschap die we allemaal kunnen gebruiken: er is iemand die naar ons omkijkt, iemand die er voor ons is. We willen ons geborgen voelen, nee beter: geborgen weten. Daarom geloven we – omdat we geborgenheid zoeken, houvast. Bij iemand – of Iemand?

Maar wacht even, als je het zo zegt, hoor ik dan een echo van Psalm 23, De Heer is mijn herder?

Ik zie je

Goldband eindigt diezelfde openingstrack met een outro, een zich steeds herhalend Ik zie je / Ik zie je / Ik zie je / Ik zie je / Ik zie je / Ik ziе je / Ik zie je / Ik ziе je. 

Verbeeld ik het me, of hoor ik nou een super korte samenvatting van Psalm 139: ‘Gij die mij ziet zoals ik ben, / dieper dan ik mijzelf ooit ken, / kent Gij mij, Gij weet waar ik ga, / Gij volgt mij waar ik zit of sta. / Wat mij ten diepste houdt bewogen, / ‘t ligt alles open voor uw ogen (die psalmberijming van Jan Willem Schulte Nordholt)?

Je gezien weten, het is de geruststelling die we allemaal zoeken. Het geeft ons houvast. Maar ik hoor je al denken: ‘Jaja! Zo weet ik er nog wel een paar! Drie cokesnuivers van Scheveningen… met een bijbelse boodschap?!’

Maar wat zegt Milo, een van de zangers van Goldband, als ik hem vraag naar de mogelijkheid van een religieuze laag in hun teksten: ‘Ehhh, nee hoor, we zijn niet christelijk. Maar op onze manier wel gelovig, als je dat bedoelt.’ En weg is ie.

Ze rennen het podium op, om duizenden mensen blij te maken. Vol overgave voor te gaan in samenzang. Samenzang die mensen optilt. Van een omvang en intensiteit waar een dominee alleen maar van kan dromen.