‘Wees maar gewoon jezelf!’ Goedbedoeld, maar kansloos. Het is een onmogelijke opgave. Frustrerend. Want wat is dat dan, ‘gewoon jezelf zijn’? Durf jij te zeggen: Ja, nu ben ik gewoon mezelf. ‘Gewoon’ suggereert dat het een eitje is. En ‘jezelf’ dat het zelf van jou een duidelijk omlijnd iets is. Niet dus. Jouw zelf is een beweeglijk iets.

Je hoort mensen wel zeggen: ‘Zo ben ik nou eenmaal’. Denk er maar achteraan: ‘…geworden’. In de kern ben je iemand, je moeder kon in haar buik al voelen wie je was, maar het kan daarna nog alle kanten op. Het hangt er maar vanaf waar je terechtkomt, wat je meekrijgt, wat je onderweg meemaakt.

Je ouders, je plaats in het gezin en je familie, de plekken waar je opgroeit, de scholen en de clubs, je studie en je werk, je vrienden, je partner(s), alles en iedereen om je heen vormt je.  Je bent de optelsom van wie en wat jou tot nu toe heeft beïnvloed en hoe je daarmee bent omgegaan. In die uitwisseling tussen jou en het leven word je iemand - degene die je aanziet voor jezelf.

Je beschermt je oorspronkelijkheid door die op te bergen. Meestal zo goed dat je vergeet dat je het bij je hebt. Maar die rijkdom zit er nog, diep van binnen.

Maar ondertussen kan bij het opgroeien jouw oorspronkelijkheid – wie je ten diepste bent, wat je zelf hebt meegebracht – in de verdrukking zijn geraakt. Het is het eerste wat je in veiligheid brengt wanneer er gevaar dreigt. Want onze oorspronkelijkheid is in onze beleving het meest kwetsbaar van alles. 

We beschermen onze oorspronkelijkheid door die op te bergen. Meestal zo goed verstopt dat je zelfs vergeet dat je het ergens bij je hebt. Maar die rijkdom zit er nog, daar diep van binnen. En dat weet je, want je verlangt er naar. Meestal heb je dat niet in de gaten, maar het komt wel eens boven. Soms als een blij verlangen, soms ook in de vorm van chagrijn.

Je kunt je innerlijke rijkdom, de schat die je hebt opgeborgen, weer ontdekken. Door stil te staan bij wat je aan mensen om je heen opvalt. Opmerken wat je aan anderen bewondert, wat je aan hen ergert, waar je blij van wordt, wat je boos maakt – wat je van hen zou willen hebben en wat je aan hen zou willen geven. Zo ontdek je spelenderwijs kanten van jezelf die je je niet bewust bent.

Meer weten over jezelf beter leren kennen via de mensen om je heen? Lees dan dit artikel: Boos op je vader, verliefd op je moeder. Of andersom. 

Door via een ander naar jezelf te kijken kun je je innerlijke rijkdom ontdekken. Zo maak je contact met plekken in jezelf waar je meestal niet komt. Daar kun je een rijk potentieel aanboren. Het is een schat, hij is van jou en ligt op je te wachten. Het is jouw oorspronkelijkheid, en die is makkelijker terug te vinden dan je denkt. ‘Gewoon’ een kwestie van schatgraven.