Op Tweede Pinksterdag reed ik in alle vroegte met mijn beste kameraad naar Parijs. Want af en toe doen we een Beton Brut-uitstapje. Beton Brut is architectuur met heel veel beton, liefst zo ruw mogelijk. Een voorbeeld dichtbij is de Haringvlietdam. Of de Krammersluizen, het grootste betoncomplex dat Rijkswaterstaat ooit liet bouwen. Het Topshuis op Neeltjes Jans. Heeft je een beeld? 

De banlieues van Parijs zijn ook gemaakt van beton. Immense buitenwijken, met flats en voorzieningen van beton. Ik geef toe, je moet ervan houden – en wij doen dat toevallig. Nou staan de banlieues niet goed bekend. Een beetje zoals vroeger over de Bijlmer werd gepraat, maar dan erger. Broeinesten van criminaliteit, centra van geweld. Precies waarom ik er over vertel. 

Inmiddels waren we al een, twee uur bezig met onze architectuurwandeling en ik grapte: Heb jij al iemand van onze soort gezien? Van ‘het Kaukasisch ras’? Nee, ongeveer niet. Heel veel kleuren, maar vrijwel niemand met onze bleke smoeltjes. En wat was het daar goed toeven. Okee, een jongen werd boos dat ik een uitgebrand winkelcentrum fotografeerde. Snap ik, dat is ook geen reclame voor zijn wijk. 

Wat me het meest opviel was de ontspannen sfeer. En hoe overal gebouwd en opgeknapt werd. Maar het mooist waren alle mensen die met elkaar leuke dingen aan het doen waren. Trictrac spelende mannen, voetballende jongens, dansende meisjes. Dat ging die hele middag en ook de volgende dag zo door, op allerlei plekken die we bezochten, terwijl we tussen al dat heftige beton liepen.

Het meest onder de indruk was ik van de stemming in die miljoenenstad. Van het toeristische Parijs hebben we niets gezien. Ondertussen zagen we alle kleuren van de wereld, en hoorden we even zoveel talen. En vooral onder de indruk hoe al die mensen, boven op elkaar en dwars door elkaar, samenleven. Dat kan dus. Zonder gedoe, zonder narigheid. En toen we op dinsdagmiddag weer naar huis reden dacht ik: Volgens mij heb ik de toekomst gezien. 

De Olympische Spelen van 2024 waren in mijn beleving daarvan een afspiegeling. Het vieren van vrijheid, gelijkheid, broederschap. Een uitbundig feest van diversiteit en inclusiviteit. In een lachende, schone stad, waar je weer kunt zwemmen in de Seine. Jaja, zul je zeggen. Mooi romantisch verhaal. Doe maar lekker hoopvol. Ja, beter van wel.