Albanië, voorjaar 2023. Mijn vriend en ik komen na drie dagen rijden aan in de hoofdstad Tirana. Het is inmiddels donker. En eigenlijk lijkt alles donker daar. Vooral de mannen. Heel veel donkere jonge mannen. Donker haar, opgeschoren nekken, donkere donsjacks. En ze kijken ook best donker. En onwillekeurig denk je dan aan wat je gelezen hebt over Albanië. Drugsmaffia. Easy money. 

Dan ineens, eind van de avond, vanaf het grote centrale plein, teruglopend naar onze airbnb: scherp geknal. In een donkere stad, vol donkere mannen. Het zal toch niet? Een schietpartij? Het blijkt vuurwerk. En niet zo’n beetje ook. Stomtoevallig valt die avond het einde van de Ramadan, en dus ook begin van het Suikerfeest. 

Hij komt op me af en gebaart boos naar m’n schoenen

In de moskee tegenover ons appartement brandt licht, hel TL-licht. ‘Ik ga nog even kijken daar,’ en stap naar binnen. Hohoho! dat gaat zomaar niet. Alweer een donkere man, en nu ook nog met een hele lange donkere baard. Hij komt op me af en gebaart boos naar m’n schoenen. Hoe durf ik!

Schoenen uit, en van harte welkom geheten door de bebaarde man. Bijzonder vriendelijk nu, maar in West-Europa zou je hem zomaar aanzien voor een moslimterrorist. Hij ontfermt zich over me en neemt me mee naar de feestelijkheden aan de andere kant van het gebedsgebouw. 

Dominee? In een kerk? ‘You should study Islam!’ 

Op straat een en al vuurwerk, toeterende auto’s, zingende kinderen. De moslim-man-met-de-baard blijkt loodgieter en vraagt wat ik thuis dan wel niet doe voor de kost. Dominee? In een kerk? ‘You should study Islam!’ 

De volgende morgen, de ochtend van het Suikerfeest. We zijn weer op het Skanderbegplein, zo’n communistisch megaplein, bedoeld voor enorme parades. Er is net een enorme openbare gebedsdienst achter de rug. Het ligt nog vol met grote gebedsmatten, die nu worden opgeruimd. Alsof er net een festival achter de rug is.

Ik moet denken aan drie engelen

Drie jonge vrouwen komen aanlopen. Meiden, eigenlijk. Ze zien er schitterend uit. En heel geestig, met de nieuwste smartphone in de hand. Ze leggen me uit wat er aan de hand is, waarom ze zo blij zijn. Suikerfeest! En ja, op de foto! En graag op Insta, ja! Stralend stappen ze het hipste terras van Tirana op, vol donkere mannen. 

En ik moet denken aan drie engelen, die een blijde boodschap komen verkondigen:

Hoe welkom is de vreugdebode die over de bergen komt aangesneld, die vrede aankondigt en goed nieuws brengt. – Jesaja 52 vers 7